Jarenlang was de buurtsupermarkt in Lutten (gemeente Hardenberg) voor haar inwoners een begrip. Het was de spil van het dorp waar je niet alleen terecht kon voor de dagelijkse boodschappen, maar ook voor een pakketje, een praatje en het laatste nieuws. De winkel werd opgericht door Jan Bouwhuis en is uiteindelijk overgenomen door zijn dochter Jarina Veldman en haar man Bernhard. Nadat het familiebedrijf door de klap van corona en de stijgende energiekosten in december 2022 noodgedwongen moest sluiten, kwam een jaar later de documentaire ‘Giet ‘t zo met?’ uit. Deze film van kunststudente Judith Odink laat zien welke impact deze gebeurtenis had op de familie en het personeel, op de buurtschap, maar vooral op Bernhard en Jarina Veldman, de eigenaren van de winkel. De documentairemaakster peilt hoe ze er nu voor staan.

De winkelsluiting is inmiddels anderhalf jaar geleden. Jarina vertelt dat het confronterend, maar ook heel mooi was om de documentaire te zien. Het zorgde voor een goede afsluiting van een emotionele tijd. Nu, een half jaar na het uitkomen van de documentaire, is het goed om te weten dat eenieder toch weer zijn of haar eigen weg heeft gevonden. Jarina werkt nu bij Slagerij Veurink in Hardenberg en dat bevalt haar goed. Bernhard werkte ook voor het sluiten van de winkel al deels als ZZP’er in de bouw en nu doet hij dat fulltime. Voor Jarina was het wel wennen om weer onder leidinggevenden te werken, maar nu ze er al wat langer werkt, komt de ondernemer toch weer om de hoek kijken en vindt ze het fijn om zakelijk mee te denken. Ze laat weten dat ze dankbaar is voor hoe ze daar is opgevangen.

Natuurlijk denkt ze nog veel aan de supermarkt terug. ‘Ik mis de tijd zeker wel, we hebben het altijd met plezier gedaan. We haalden er veel voldoening uit.’ Wanneer Jan Bouwhuis terugdenkt aan de tijd, weet hij wel dat het niet meer terugkomt. Ook hij mist het wel. Nadien heeft hij de documentaire, waar hij zeker van heeft genoten, ook nog vaak bekeken: ‘Elke keer komen alle herinneringen weer boven. Ik had niet gedacht dat het zoveel voor ons betekende dat de winkel dicht ging.’ Jan en zijn vrouw Gé genieten elke dag van de dingen die ze samen mogen doen, maar de omgang met de klanten missen ze enorm. Gelukkig halen ze wel veel plezier uit het vrijwilligerswerk dat ze doen.

Het einde van de supermarkt en alle bedrijvigheid daaromheen (catering, snackbar) was niet zonder financiële gevolgen. Jarina vertelt: ‘Wij zijn er financieel niet goed uit gekomen: het heeft ons veel geld gekost.’ Het is ook nog maar afwachten of ze in hun huis kunnen blijven wonen. Sinds het sluiten van de winkel staat het gebouw leeg. Jan laat weten dat het gebouw helemaal weer wordt opgeknapt en er appartementen in komen. Waarschijnlijk zal de snackbar, die altijd naast de supermarkt zat en ook geleid werd door Bernhard en Jarina, ook weer open gaan. Jan is er blij mee, het geeft weer wat reuring in de buurt en hij kijkt dan ook positief naar de plannen. Van leegstand is geen dorp mooier geworden.

Jan hoort van de inwoners van Lutten vaak terug dat ze de ontmoetingsplek missen. De supermarkt was niet alleen een functioneel en praktisch punt, het speelde vooral ook een grote sociale rol in het kleine dorp. ‘Met name voor oudere mensen wordt het steeds moeilijker om in Lutten te kunnen wonen, omdat er al zoveel voorzieningen zoals de dokter en de supermarkt zijn verdwenen.’ Het doet hem pijn dat de overheid hier geen oog voor lijkt te hebben.

Auteur: Judith Odink